بیماری نیوکاسل یکی از شایع‌ترین بیماری‌های ویروسی طیور است که می‌تواند خسارات اقتصادی زیادی به صنعت مرغداری وارد کند. این بیماری به شدت واگیردار بوده و انواع مرغ و خروس را درگیر می‌کند. نام این بیماری از شهر نیوکاسل گرفته شده، جایی که نخستین موارد آن گزارش شد. ویروس نیوکاسل عمدتاً از طریق ترشحات چشمی طیور آلوده منتقل شده و می‌تواند از طریق پرندگان وحشی یا حتی وسایل و تجهیزات آلوده وارد سالن‌های پرورش شود.

علائم بیماری نیوکاسل: نیوکاسل به دستگاه تنفسی، عصبی و گوارشی حلمه کرده و علائم متنوعی ایجاد می‌کند. برخی از مهم‌ترین نشانه های این بیماری شامل موارد زیر است:

• علائم تنفسی: سرفه، خس‌خس سینه، تنفس نامنظم، آبریزش بینی
• علائم عصبی: لرزش عضلات، فلج نسبی یا کامل، حرکات غیرطبیعی و سر و گردن
• علائم گوارشی: بی‌اشتهایی، اسهال سبز، کاهش وزن شدید

نکته مهم: شدت علائم بستگی به سویه ویروس دارد و ممکن است برخی گله‌ها بدون علائم ظاهری آلوده شوند اما ناقل بیماری باشند.

روش‌های پیشگیری از نیوکاسل:

بهترین راه مقابله با این بیماری پیشگیری و کنترل آن است. برخی از اقدامات مؤثر شامل موارد زیر هستند:

• واکسیناسیون منظم: واکسن‌های زنده و روغنی باعث افزایش ایمنی گله شده و میزان تلفات را کاهش می‌دهند.
• مدیریت بهداشت محیط: جلوگیری از ورود پرندگان وحشی و ضدعفونی کردن سالن‌ها و تجهیزات از شیوع بیماری جلوگیری می‌کند.
• کنترل رفت و آمدها: محدود کردن ورود افراد غیرضروری به سالن پرورش می‌تواند از انتقال ویروس جلوگیری کند.
• تغذیه مناسب: استفاده از مکمل‌های تقویتی، ویتامین‌ها و مواد معدنی برای افزایش مقاومت سیستم ایمنی طیور توصیه می‌شود.

درمان بیماری نیوکاسل:

متأسفانه، نیوکاسل درمان قطعی ندارد و بهترین روش مقابله با آن پیشگیری است. اما در صورت شیوع بیماری، اقدامات زیر می‌توانند به کاهش خسارات کمک کنند:

• جداسازی سریع مرغ‌های بیمار از گله سالم
• ضدعفونی مداوم محیط و وسایل مورد استفاده در سالن
• استفاده از مکمل‌های مولتی‌ویتامین برای تقویت سیستم ایمنی پرندگان

برای اطلاعات بیشتر، مقاله رسمی سازمان جهانی بهداشت دام را در این لینک مطالعه کنید.